علم ماوراء الطبیعه ی مهمی در پس روزه نهفته است. مسیح ما را از این واقعیت مطلع ساخت وقتی گفت: «انسان با نان زنده نیست.» دو چیز شما را اسیر می کند: نَفس و «نان». با وجود این در خواب شما در آرامش کامل هستید، بدون آنکه احساس نیاز به تنفس یا غذا کنید. روح شما از آگاهی جسمی رهاست. روزه هم به همین نسبت، ذهن را تقویت می کند. با روزه گرفتن، اجازه می دهید ذهنتان به قدرت خودش متکی باشد. وقتی قدرت ذهن متجلی می شود، زیست نیروی بدن با انرژی پایداری که به طور دایمی و پیوسته از انرژی کیهانی اطراف بدن، به داخل مغز و نخاع در سریان است و از طریق بصل النخاع وارد می شود، تقویت می گردد. با رها شدن اتکا و وابستگی به منافع فیزیکی بیرونی حفاظتی، زیست نیرو مشاهده می کند که از درون حمایت می شود و برایش جای شگفتی است که چگونه چنین چیزی ممکن است. ذهن سپس می گوید: مواد جامدی که بدن عادت داشت به آن متکی باشد چیزی نیست جز تراکم انرژی کاذب. شما انرژی خالص هستید و از آن پس هر فرمانی را که ذهن به هشیاری زیست نیرو می دهد فوراً اجرا می شود.
انجام هر کاری به کمک قدرت ذهن، میسر است. بنابراین می بینید که چه قدر برای ذهن و برای زیست نیروی قدرتمند درونی شما، غیر عادلانه است اگر بگویید شما نمی توانید بدون غذا زندگی کنید. زندگی و جسمتان را در مقابل رنج و ناراحتی، عایق و نفوذ ناپذیر کنید. بر نفستان مسلط باشید. با روزه های طولانی متوجه می شوید که ذهن فرمانروای واقعی است.
هرگونه نیرو و ماده ای در این جهان حاصل ذهن ربّانی است، همان گونه که آنچه شما در خواب مشاهده می کنید، حاصل ذهنیاتتان می باشد. در سطح هوشیاری هم، اگر ذهن این فکر را به جسم القاء کند که با روزه گرفتن ضعیف می شود یا اگر شما روزه باشید و یک لحظه فکر کنید که روزه شما را ضعیف کرده، بدن واقعا احساس ضعف می کند. ولی اگر تصمیم بگیرید که بدن قوی بماند، نه تنها احساس ضعف نمی کنید بلکه احساس قدرت هم می کنید. اکثر مردم این واقعیت را نمی دانند، چون تا کنون امتحان نکرده اند. ذهن اعجاز و شگفتی خود را نشان نمی دهد، مگر از آن خواسته شود. ذهن تا زمانی که شما خود را وابسته به دنیای مادی می دانید اعجاز آفرینی خود را از شما پنهان می کند. به همین دلیل شگفتی ذهن از دید افراد معمولی پنهان است. ولی زمانی که از طریق روزه گرفتن شما یاد می گیرید چگونه به ذهن متکی باشید، او در هر زمینه ای به شما خدمت می کند. از غلبه به بیماری گرفته، تا آفریدن خوشبختی یا درک هدف متعالی حیات: یافتن ِ خداوند.
«یوگی مسلط بر نفس - فردی که می تواند بر ذهنش تسلط کامل داشته باشد - که قادر است روحش را در ارتباطی پایدار با خداوند نگاه دارد، آرامش ناشی از حضور حق را به دست می آورد: نیروانای نهایی (رستگاری).» (69)
پاراماهانسا یوگاناندا
انسان در جستجوی جاودانگی
.jpg)
